ختم قرآن 178

سلام علیکم

صبح همگی به زیبایی و پاکی قطرات باران :)

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزِیرِ وَ مَا أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ اللَّهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَ لَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (173) "

" (چیزهایی را که خداوند) حرام کرده است (مانند:) گوشت حیوان مرده و خون و گوشت خوک و حیوانی که (بدون بسم الله ذبح شود و یا هنگام سربریدن) نام غیرخدا بر آن گفته شود (نخورید). اما کسانی که در شرایط اضطرار واقع شوند (و برای نجات جان خود از مرگ، از غذاهای حرام شده، به مقدار رفع نیاز و نجات از مرگ بخورند و خوردنشان برای لذت‌جویی نباشد) و بیش از حد نیاز، تجاوز نکنند (خوردن غذاهای حرا رد موقع اضطراری، با آن شرایط) گناه نیست. (173) "

--------------

قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:

+ با توجّه به اینکه خوردنى‌هاى حرام، بیش از چهار موردى است که در آیه مطرح شده، پس کلمه «انّما» به معناى حصر عقلى نیست، بلکه در مقابل تحریم‌هاى جاهلیّت است.

+ قاعده‌ اضطرار، اختصاص به خوردنى‌ها ندارد و در هر مسئله‌اى پیش آید، قانون را تخفیف مى‌دهد.

+ احکام اسلام، براساس مصالح است. در آیه قبل، خوردن بخاطر طیّب بودن آنها مباح بود و در این آیه چیزهایى که از طیّبات نیستند، حرام مى‌شود.

+ تحریم‌هاى الهى، تنها به جهت مسائل طبى وبهداشتى نیست، مثل تحریم گوشت مردار و خون، بلکه گاهى دلیل حرمت، مسائل اعتقادى، فکرى و تربیتى است. نظیر تحریم گوشت حیوانى که نام غیر خدا بر آن برده شده که به خاطر شرک‌زدایى است. چنانکه گاهى ما از غذاى شخصى دورى مى‌کنیم، به خاطر عدم رعایت بهداشت توسط او، ولى گاهى دورى ما از روى اعراض یا اعتراض و برائت از اوست.

+ اسلام به مسئله غذا و تغذیه، توجّه کامل داشته و بارها در مورد غذاهاى مضرّ و حرام هشدار داده است. «إِنَّما حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ ...»

+ تحریم‌ها، تنها به دست خداست نه دیگران. «إِنَّما حَرَّمَ عَلَیْکُمُ»

+ توجّه به خداوند و بردن نام او، در ذبح حیوانات لازم است. تا هیچ کار ما خارج از مدار توحید نباشد و با مظاهر شرک و بت‌پرستى مبارزه کنیم. «وَ ما أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ اللَّهِ»

+ اضطرارى حکم را تغییر مى‌دهد که به انسان تحمیل شده باشد، نه آنکه انسان خود را مضطرّ کند. کلمه «اضطُرّ» مجهول آمده است، نه معلوم. «فَمَنِ اضْطُرَّ»

+ اسلام، دین جامعى است که در هیچ مرحله بن‌بست ندارد. هر تکلیفى به هنگام اضطرار، قابل رفع است. «فَمَنِ اضْطُرَّ ... فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ»

+ قانون‌گزاران باید شرایط ویژه را به هنگام وضع قانون در نظر بگیرند. «فَمَنِ اضْطُرَّ ... فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ»

+ از شرایط اضطرارى، سوء استفاده نکنید. «فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ باغٍ وَ لا عادٍ»

ختم قرآن 177

سلام علیکم

صبح همگی لبریز از آرامش و لبخند :)

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَ اشْکُرُوا لِلَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ (172) "

" ای مومنین، از نعمت‌های پاکیزه‌ای که خدا به شما روزی داده بخورید و شکر خدا را به جای آورید اگر او را می‌پرستید. (172) "

--------------

قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:

+ قرآن، هرگاه بنا دارد انسان را از کارى منع کند، ابتدا راه‌هاى مباح آن را مطرح کرده و سپس موارد نهى را بیان مى‌کند. چون مى‌خواهد در آیات بعد، مردم را از یک سرى خوردنى، منع و نهى کند، در این آیه راه‌هاى حلال را بازگو نموده است.

+ شکر مراحلى دارد. گاهى با زبان است و گاهى با عمل. شکر واقعى آن است که نعمت‌ها در راهى مصرف شود که خداوند مقرر نموده است.

+ هدف اصلى از آفرینش نعمت‌هاى طبیعى، بهره بردن مؤمنان است.

+ شاید بتوان گفت که از هرکس توقّع خاصّى است. از مردم عادّى، توقّع آن است که پس از خوردن، دنبال گناه و وسوسه‌هاى شیطان و فساد نروند؛ «یا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُوا ... وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ» «بقره/168» ولى از اهل ایمان این توقّع است که پس از خوردن، به دنبال عمل صالح و شکرگزارى باشند. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا ... وَ اشْکُرُوا» و «یا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا ... وَ اعْمَلُوا صالِحاً» «مؤمنون/51»

+ خودسازى و زهد و تقوا، منافاتى با بهره‌گیرى از طیّبات ندارد. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ»

+ در مکتب اسلام، مادّیات مقدّمه‌ معنویات است. «کُلُوا، وَ اشْکُرُوا، تَعْبُدُونَ»

+ اسلام در تغذیه، به بهداشت توجّه دارد. «طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ»

+ قبل از تأمین زندگى مردم و محبّت به آنان، توقّعى نداشته باشید. «کُلُوا ... وَ اشْکُرُوا»

+ شکر، نشانه‌ خداپرستى و توحید ناب است. اگر انسان رزق را نتیجه فکر اقتصادى، تلاش، مدیریّت، سرمایه و اعتبارات خود بداند، براى خداوند سهمى قایل نخواهد بود تا او را شکر کند. «وَ اشْکُرُوا لِلَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ»

+ شکر، نمونه روشن عبادت است. «وَ اشْکُرُوا لِلَّهِ ... تَعْبُدُونَ»

+ شکر خداوند، واجب است. «کُلُوا ... وَ اشْکُرُوا لِلَّهِ»

+ خداپرست، آنچه را خدا حلال شمرده، از پیش خود حرام نمى‌کند. «کُلُوا ... إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ»

ختم قرآن 176

سلام علیکم

صبح همگی پر از لبخند خدا :)

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَ مَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا کَمَثَلِ الَّذِی یَنْعِقُ بِمَا لَا یَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً وَ نِدَاءً ۚ صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لَا یَعْقِلُونَ (171) "

" (ای پیامبر) داستان (تو در دعوت این) کافران (به سوی ایمان) همچون داستان کسی است که (گوسفندان و حیوانات را برای نجات از خطر) فریاد می‌زند ولی آن‌ها جز سر و صدایی (و فریادی، مطلبی را) نمی‌شنوند (و نمی‌فهمند؛ در واقع کافران مانند افراد) کر و لال و کور هستند و چیزی نمی‌فهمند. (171) "

--------------

قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:

+ «دعا» به معناى خواندن از نزدیک و «نداء» براى خواندن از راه دور است.

+ در این آیه دو تشبیه است: یکى تشبیه دعوت کننده‌ حقّ، به چوپان. و دیگرى تشبیه کافران، به حیواناتى که از کلام چوپان چیزى جز فریاد نمى‌فهمند. یعنى اى پیامبر! مثال تو در دعوت این قومِ بى‌ایمان به سوى حقّ و شکستن سدهاى تقلید کورکورانه، همچون کسى است که گوسفندان و حیوانات را براى نجات از خطر صدا مى‌زند و آنها این پیام را درک نمى‌کنند. زیرا چشم و گوش دل آنها بسته شده و در واقع کر و لال و نابینا هستند.

+ ارزش چشم و گوش و زبان، به آن است که مقدّمه‌ تعقّل باشد، وگرنه حیوانات نیز چشم و گوش دارند. «صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَعْقِلُونَ»

+ راه شناخت، پرسیدن، گوش کردن و دیدن همراه با تفکّر است. «صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَعْقِلُونَ»

+ اشخاص بى‌تفاوت در برابر دعوت حقّ، پنج صفت تحقیرآمیز دارند: مثل حیوانند، کورند، کرند، لالند و بى‌عقلند. «مَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا ... فَهُمْ لا یَعْقِلُونَ»

ختم قرآن 175

سلام علیکم

صبح همگی پر از امید و شوق به زیستن :)

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَ إِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَیْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا ۗ أَوَلَوْ کَانَ آبَاؤُهُمْ لَا یَعْقِلُونَ شَیْئًا وَ لَا یَهْتَدُونَ (170) "

" هرگاه به آن‌ها (مشرکان و کفار) گفته شود از آنچه خداوند (از قرآن و احکام دین) نازل کرده پیروی کنید، (در جواب) می‌گویند: (نه، ما از آنچه خداوند گفته پیروی نمی‌کنیم) بلکه ما از روش پدران (گذشته) مان پیروی می‌کنیم.

آیا، اگر پدارن (بی‌دین و منحرف) آن‌ها چیزی (از دین) نمی‌فهمیدند و (از سوی پیامبران الهی) هدایت نیافتند (باز هم می‌توانند از آن پدارن پیروی کنند و راه منحرف آن‌ها را ادامه دهند.) (170) "

--------------

قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:

+ پیروى و اطاعت عقلانى مانعى ندارد، مورد انتقاد قرآن، تقلید از کسانى است که نه خود داراى تعقّل بوده‌اند و نه هدایت انبیا را پذیرفته‌اند. هدایت الهى، در هر عصر و زمانى وجود دارد. از اینکه قرآن مى‌فرماید: نیاکان آنان هدایت پذیر نبودند، استفاده مى‌شود که هدایت الهى در هر زمانى بوده، ولى آنها نمى‌پذیرفتند.

+ ارتجاع و عقب گرد، ممنوع است. پیروى از سنّت و راه نیاکان، اگر همراه با استدلال و تعقّل نباشد، قابل پذیرش نمى‌باشد. «أَلْفَیْنا عَلَیْهِ آباءَنا»

+ تعصّباتِ نژادى و قبیله‌اى، از زمینه‌هاى نپذیرفتن حقّ است. «بَلْ نَتَّبِعُ ... آباءَنا»

+ آداب و عقاید نیاکان، در آیندگان اثر گذار است. «ما أَلْفَیْنا عَلَیْهِ آباءَنا»

+ راه حقّ، با عقل و وحى به دست مى‌آید. «لا یَعْقِلُونَ شَیْئاً وَ لا یَهْتَدُونَ»

+ انتقال تجربه و دانش ارزش است، ولى انتقال خرافات از نسل گذشته به نسل آینده، ضد ارزش مى‌باشد. «آباؤُهُمْ لا یَعْقِلُونَ»

+ عقل، ما را به پیروى از وحى، رهبرى مى‌کند. «اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ ... أَ وَ لَوْ کانَ آباؤُهُمْ لا یَعْقِلُونَ»

ختم قرآن 174

سلام علیکم

صبح همگی پر از حس زندگی مثل بوی نون تازه دراومده از تنور نون مادربزرگ :)

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

إِنَّمَا یَأْمُرُکُمْ بِالسُّوءِ وَ الْفَحْشَاءِ وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (169) "

" (شیطان، انسان‌ها را فقط) به انجام کارهای زشت و گناهان (صغیره و کبیره، پنهان و آشکار،) دعوت و وسوسه می‌کند و می‌خواهد آنچه نمی‌دانید به خداوند نسبت بدهید. (169)"

--------------

قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:

+ در تفسیر روح‌البیان آمده است که شیطان در وسوسه‌ خود، مراحلى را طى مى‌کند: ابتدا به کفر دعوت مى‌نماید. اگر موفق نشد، به بدعت، اگر موفق نشد، به گناهان کبیره، اگر موفق نشد به گناهان صغیره، اگر موفق نشد، به کارهاى مباح به جاى عبادات و اگر باز هم موفق نشد، به عباداتى دعوت مى‌کند که پایین‌تر است، تا شخص از مرحله بالاتر باز بماند.

+ فرمان شیطان، همان وسوسه‌هاى اوست. نه آنکه از انسان سلب اختیار کند تا انسان مجبور به گناه شود.

+ تاثیر فرمان شیطان، نشان ضعف ماست. هرگاه انسان ضعیف شد، وسوسه‌هاى شیطان را همچون فرمان مولا مى‌پذیرد.

+ نشانه‌ دشمنى شیطان، وسوسه براى انجام فحشا و افترا به خداوند است. «عَدُوٌّ مُبِینٌ إِنَّما یَأْمُرُکُمْ»

+ شیطان، هم دستور به گناه مى‌دهد، هم راه توجیه آن را نشان مى‌دهد. فرمان به سوء و فحشا، همان دستور به گناه و فرمان افترا بستن به خدا، دستور به توجیه گناه است. «یَأْمُرُکُمْ ... وَ أَنْ تَقُولُوا»

+ اظهار نظر در باره احکام دین و فتوى دادن بدون علم، حرام است. «أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ»

+ حتّى در مقام تردید و شک، نباید چیزى را به خداوند نسبت داد، تا چه رسد به مواردى که بدانیم آن حرف و سخن از خدا نیست. بنابراین باید در تفسیر قرآن و بیان احکام دقّت کرد. «وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ»

گ.ن:

+ ببخشید این چند روز نبودم. سیستمم مریض شده بود و بستری بود :(

ختم قرآن 173

سلام علیکم

صبح همگی پر از عطر نرگس و یاس :)

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

یَا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلَالًا طَیِّبًا وَ لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ (۱۶۸) "

" ای مردم، هر آنچه (از نعمت‌های الهی) در زمین موجود است به شرط حلال و پاکیزه بودن می‌توانید از آن نعمت‌ها و روزی‌ها بخورید البته مواظب باشید که از وسوسه‌های شیطان (در رعایت حلال و حرام و پاکیزه بودن نعمت‌ها) پیروی نکنید. (زیرا شیطان کار حلال را حرام و نیز حرام را حلال معرفی و جلوه می‌نماید و پاک را با ناپاک مخلوط و مشتبه می‌سازد). (۱۶۸) "

--------------

قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:

+ اسلام، همواره مردم را به بهره‌بردن از نعمت‌هاى پاک وحلالِ خداوند، سفارش نموده و با هرگونه رهبانیّت و زهد بى‌جا مبارزه مى‌نماید. لذا هم خوردنى‌هاى ناسالم را از شیطان مى‌داند؛ «إِنَّمَا الْخَمْرُ ... رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیْطانِ» «مائده/90» و هم نخوردن نابجا را گام شیطان مى‌داند؛ «کُلُوا ... وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ» زیرا در برخى از نقل‌هاى تاریخى آمده است که بعضى از طوائف عرب، قسمتى از زراعت و حیوانات را بدون دلیل برخود حرام کرده بودند و گاهى نیز این تحریم‌ها را به خداوند نسبت مى‌دادند. آیه نازل شد تا رفع ابهام شود.

+ اسلام، به زندگى مادّى انسان توجّه کامل دارد و در رأس آنها نیازهاى غذایى است که در این مورد، دهها آیه و صدها حدیث آمده است. یکى از وظایف انبیا نیز بیان خوردنى‌ها و آشامیدنى‌هاى حلال وحرام براى مردم است.

+ در تفسیر برهان از امام صادق^{(علیه السلام)} نقل شده است که شخصى به نام طارق، تصمیم گرفته بود تا از همسرش جدا شده و زندگى راهبانه‌اى داشته باشد. حضرت فرمود: «ان هذا من خطوات الشیطان» این از گام‌هاى شیطان است.

+ شرط اساسى در مصرف، دو چیز است: حلال بودن، پاکیزه و دل‌پسند بودن. «کُلُوا ... حَلالًا طَیِّباً»

+ اسلام با بعضى ریاضت‌ها مخالف است. «کُلُوا»

+ بهره‌گیرى از محرّمات و چیزهاى پلید و ناپاک، پیروى کردن از شیطان است. «کُلُوا ... حَلالًا طَیِّباً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ»

+ نیازهاى طبیعى بشر، گاهى زمینه‌اى براى انحراف و تسلّط شیطان است. باید ضمن تأمین نیاز، به لغزش‌هاى آن توجّه داشت. «کُلُوا ... وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ ...»

+ شیطان، انسان را قدم به قدم منحرف مى‌کند. باید از همان قدم اوّل مواظبت کرد. «خُطُواتِ الشَّیْطانِ»

+ شیطان براى انحراف مردم، از راههاى گوناگونى وارد مى‌شود. «خُطُواتِ»

+ وادار نمودن مردم به استفاده از حرام‌ها و بازداشتن آنان از نعمت‌هاى حلال، نمودى از دشمنى آشکار شیطان است. «کُلُوا ... حَلالًا طَیِّباً ... إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ»

ختم قرآن 172

سلام علیکم

صبح همگی پر از روزی پاک و رزق معنوی :)

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَ قَالَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا کَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ کَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا ۗ کَذَٰلِکَ یُرِیهِمُ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَیْهِمْ ۖ وَ مَا هُمْ بِخَارِجِینَ مِنَ النَّارِ (۱۶۷) "

" پیروانِ رهبران کفر (در روز قیامت) می‌گویند: ای کاش یکبار دیگر به دنیا بازمی‌گشتیم (و از رهبران دروغین‌مان انتقام می‌گرفتیم و) ما هم از آن‌ها بیزاری می‌جستیم، همانگونه که آن‌ها (در این روز سخت) از ما بیزاری می‌جویند! (آری) خداوند (در آن روز) نتیجه اعمال (و عاقبت دوستی‌های) آن‌ها را نشان خواهد داد تا (هرچه بیشتر) در حسرت و اندوه بسوزند و (اما این غم و اندوه و حسرت و پشیمانیِ بی‌موقع) آن‌ها را از آتش خارج نخواهد ساخت (و در آن عذاب همیشه خواهند ماند). (۱۶۷) "

--------------

قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:

+ انسان، داراى اختیار است. اگر چنین نبود، پشیمانى و حسرت و تصمیم مجدّد در او راه نداشت. پشیمانى و حسرت، نشانه‌ آن است که مى‌توانستیم کار دیگرى انجام دهیم. و تصمیم مجدّد، رمز آن است که انسان مى‌تواند با اراده و اختیار، هر راهى را که صلاح بداند، انتخاب کند.

+ طاغوت‌ها را رها کنیم. تا آنان ما را در قیامت رها نکرده‌اند، آنها را در دنیا رها کنیم. «فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ»

+ در قیامت، چشم انسان حقیقت بین شده و بر کارهاى خود، حسرت مى‌خورد. «یُرِیهِمُ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ»

+ آرزوى برگشت هست، ولى برگشتى نیست. «لَوْ أَنَّ لَنا کَرَّةً ... وَ ما هُمْ بِخارِجِینَ»

ختم قرآن 171

سلام علیکم

صبح همگی به زیبایی لبخند مهمان بر لب :)

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذَابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ (۱۶۶) "

" رهبران کفر، هنگامی که عذاب (آتش جهنم) را می‌بینند (و می‌فهمند که پیروان آن‌ها سبب نجات از عذاب الهی نیستند) و همه اسباب و عوامل (نجات‌دهنده از بین رفته و) موجب نجات از عذاب نیست، (در آن روز) از پیروانشان بیزاری خواهند جست. (۱۶۶) "

--------------

قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:

+ به هوش باشیم که رهبرمان کیست و محبّت و عشق چه کسى را در دل داریم؟ بدانیم طاغوت‌ها و غیر خدا، ما را براى خودشان مى‌خواهند تا با قدرت و ارادت ما، به هوسها و آرزوهاى خود در دنیا برسند، ولى سرانجام در قیامت همه را رها و از ما اظهار تنفّر و انزجار خواهند نمود.

+ هر عشق و علاقه و محبّتى که مایه‌اى از عقل و فطرت نداشته باشد، دیر یا زود به سردى گرائیده و یا به دشمنى کشیده مى‌شود. «یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ ... تَبَرَّأَ الَّذِینَ اتُّبِعُوا»

+ محبّت، زمینه‌ تبعیّت است. «یُحِبُّونَهُمْ ... اتُّبِعُوا»

+ آینده‌نگرى لازمه‌ عقل است. به کسى عشق و محبّت بورزیم که قدرت داشته باشد و در روز خطر، ما را حمایت کند. «إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِینَ اتُّبِعُوا»

+ معیار اصالت یا بى‌اصل بودن علاقه‌ها و محبّت‌ها، دیدن عذاب در روزهاى خطرناک است. «رَأَوُا الْعَذابَ»

ختم قرآن 170

سلام علیکم

صبح همگی پر از ویتامین خ :)

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ ۖ وَ الَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ ۗ وَ لَوْ یَرَى الَّذِینَ ظَلَمُوا إِذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا وَ أَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعَذَابِ (165) "

" بعضی از مردم «غیر خدای یگانه» را (برای پرستش) انتخاب می‌کنند و آن‌ها را مثل خدا دوست می‌دارند. این ستمکاران (مشرک) اگر شدت عذاب روز قیامت و قدرت خداوند را می‌دیدند (آنگاه می‌فهمیدند که همه قدرت‌ها به دست خداست و باید مانند) مومنین، محبت و عشق واقعی را به خداوند اختصاص دهند (و غیر از خدای یگانه را دوست نداشته باشند). (165) "

--------------

قسمتی از تفسیر این ایه در تفسیر نور:

+ امام باقر^{(علیه‌السلام)} مى‌فرماید: مراد از «دون اللَّه» و «انداد» در این آیه، بت‌ها نیستند، بلکه مراد پیشوایان ستمکار و گمراهند که مردم آنان را همچون خداوند دوست دارند. «کافى، ج 1، ص 374» از جهت ادبى نیز کلمه «هم» در «یحبّونهم»، براى انسان بکار مى‌رود، نه اشیاء.

+ ریشه‌ محبّت، کمال دوستى و جمال دوستى است. مؤمنان تمام کمالات و جمال‌ها را در خداوند مى‌بینند، لذا بیشترین عشق را به او ابراز مى‌دارند. عشق و محبّت مؤمنان، بر اساس شایستگى و لیاقت معشوق است و هرگز به سردى و خاموشى نمى‌گراید. امّا عشق مشرکان، براساس خیال و جهل و تقلید و هوس‌هاى بیهوده است.

+ پرستش و محبّت غیر خدا در برابر خداوند، ممنوع است. «یَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْداداً یُحِبُّونَهُمْ»

+ احساسات باید در رابطه با اعتقادات باشد. «الَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ»

+ برخى از مردم تا وقتى پرده‌ها کنار نرود و قیامت را مشاهده نکنند، به پوچى و بیهودگى راه و فکر خویش پى نمى‌برند. «وَ لَوْ یَرَى الَّذِینَ»

+ قدرت در جذب نیرو مؤثر است. «أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِیعاً» پس جذب غیر او نشوید.

ختم قرآن 169

سلام علیکم

صبح همگی شیرین به شیرنی عسل :)

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْفُلْکِ الَّتِی تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِمَا یَنْفَعُ النَّاسَ وَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ بَثَّ فِیهَا مِنْ کُلِّ دَابَّةٍ وَ تَصْرِیفِ الرِّیَاحِ وَ السَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَیْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ (164) "

" مسلما (تفکر و اندیشه) در آفرینش آسمان‌ها و زمین، و رفت و آمد شب و روز، و حرکت کشتی‌ها در دریا برای سود رساندن به مردم و روییدن گیاهان به وسیله آب باران و همچنین وجود انواع جنبندگان و جانداران و حرکت بادها و ابرها، همه نشانه‌هایی است برای اندیشه و تفکر در یگانگی خداوند. (بنابراین اگر خدای واحد نبود این هماهنگی و نظم دقیق در این همه آفریده‌های عالم وجود نداشت). (164) "

--------------

قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:

+ هماهنگى میان عناصر طبیعت و اجزاى هستى و قوانین حاکم بر آنها، همه نشان‌دهنده‌ حاکمیّت و قدرت و اراده خداى یگانه است.

+ سعدى مى‌گوید:

آفرینش، همه تدبیر خداوند دل است‌

دل ندارد، که ندارد به خداوند اقرار

کوه و دریا و درختان، همه در تسبیحند

نه همه مستمعى، فهم کند این اسرار

عقل، حیران شود از خوشه زرین عنب‌

فهم، عاجز شود از حبّه یاقوت انار

پاک و بى‌عیب، خدایى که به تقدیر عزیز

ماه و خورشید، مسخّر کند و لیل و نهار

+ شناخت طبیعت، یکى از راه‌هاى خداشناسى است که شناخت آن، قدرت، حکمت و یکتایى او را در بر دارد. «إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ ... فِی خَلْقِ السَّماواتِ ... لَآیاتٍ»

+ خداوند، نظیر و شبیه ندارد و مرکب از اجزا نیست. «إِلهٌ واحِدٌ»

+ هم طبیعت و هم صنعتِ دست ساختِ انسان، از اوست. «خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ... وَ الْفُلْکِ»

+ هر موجودى در جهان هستى، آیه‌اى از آیات کتاب خداوند در طبیعت است.«لَآیاتٍ»

+ برگ درختانِ سبز، در نظر هوشیار

هر ورقش دفترى است، معرفت کردگار

+ تنها خردمندان از نگاه در هستى، درس خداشناسى مى‌گیرند. «إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ ... لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ»