ختم قرآن 178
سلام علیکم
صبح همگی به زیبایی و پاکی قطرات باران :)
" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
إِنَّمَا
حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزِیرِ وَ مَا
أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ اللَّهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَ لَا
عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (173) "
"
(چیزهایی را که خداوند) حرام کرده است (مانند:) گوشت حیوان مرده و خون و
گوشت خوک و حیوانی که (بدون بسم الله ذبح شود و یا هنگام سربریدن) نام
غیرخدا بر آن گفته شود (نخورید). اما کسانی که در شرایط اضطرار واقع شوند
(و برای نجات جان خود از مرگ، از غذاهای حرام شده، به مقدار رفع نیاز و
نجات از مرگ بخورند و خوردنشان برای لذت‌جویی نباشد) و بیش از حد نیاز،
تجاوز نکنند (خوردن غذاهای حرا رد موقع اضطراری، با آن شرایط) گناه نیست.
(173) "
--------------
قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:
+ با توجّه به اینکه خوردنى‌هاى حرام، بیش از چهار موردى است که در آیه مطرح شده، پس کلمه «انّما» به معناى حصر عقلى نیست، بلکه در مقابل تحریم‌هاى جاهلیّت است.
+ قاعده اضطرار، اختصاص به خوردنى‌ها ندارد و در هر مسئله‌اى پیش آید، قانون را تخفیف مى‌دهد.
+ احکام اسلام، براساس مصالح است. در آیه قبل، خوردن بخاطر طیّب بودن آنها مباح بود و در این آیه چیزهایى که از طیّبات نیستند، حرام مى‌شود.
+ تحریم‌هاى الهى، تنها به جهت مسائل طبى وبهداشتى نیست، مثل تحریم گوشت مردار و خون، بلکه گاهى دلیل حرمت، مسائل اعتقادى، فکرى و تربیتى است. نظیر تحریم گوشت حیوانى که نام غیر خدا بر آن برده شده که به خاطر شرک‌زدایى است. چنانکه گاهى ما از غذاى شخصى دورى مى‌کنیم، به خاطر عدم رعایت بهداشت توسط او، ولى گاهى دورى ما از روى اعراض یا اعتراض و برائت از اوست.
+ اسلام به مسئله غذا و تغذیه، توجّه کامل داشته و بارها در مورد غذاهاى مضرّ و حرام هشدار داده است. «إِنَّما حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ ...»
+ تحریم‌ها، تنها به دست خداست نه دیگران. «إِنَّما حَرَّمَ عَلَیْکُمُ»
+ توجّه به خداوند و بردن نام او، در ذبح حیوانات لازم است. تا هیچ کار ما خارج از مدار توحید نباشد و با مظاهر شرک و بت‌پرستى مبارزه کنیم. «وَ ما أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ اللَّهِ»
+ اضطرارى حکم را تغییر مى‌دهد که به انسان تحمیل شده باشد، نه آنکه انسان خود را مضطرّ کند. کلمه «اضطُرّ» مجهول آمده است، نه معلوم. «فَمَنِ اضْطُرَّ»
+ اسلام، دین جامعى است که در هیچ مرحله بن‌بست ندارد. هر تکلیفى به هنگام اضطرار، قابل رفع است. «فَمَنِ اضْطُرَّ ... فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ»
+ قانون‌گزاران باید شرایط ویژه را به هنگام وضع قانون در نظر بگیرند. «فَمَنِ اضْطُرَّ ... فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ»
+ از شرایط اضطرارى، سوء استفاده نکنید. «فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ باغٍ وَ لا عادٍ»
