سلام علیکم
صبح همگی لبریز از آرامش و لبخند :)
" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
یَا
أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَ
اشْکُرُوا لِلَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ (172) "
" ای مومنین، از نعمتهای پاکیزهای که خدا به شما روزی داده بخورید و شکر خدا را به جای آورید اگر او را میپرستید. (172) "
--------------
قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:
+
قرآن، هرگاه بنا دارد انسان را از کارى منع کند، ابتدا راههاى مباح آن را
مطرح کرده و سپس موارد نهى را بیان مىکند. چون مىخواهد در آیات بعد،
مردم را از یک سرى خوردنى، منع و نهى کند، در این آیه راههاى حلال را
بازگو نموده است.
+ شکر مراحلى دارد. گاهى با زبان است و گاهى با عمل. شکر واقعى آن است که نعمتها در راهى مصرف شود که خداوند مقرر نموده است.
+ هدف اصلى از آفرینش نعمتهاى طبیعى، بهره بردن مؤمنان است.
+
شاید بتوان گفت که از هرکس توقّع خاصّى است. از مردم عادّى، توقّع آن است
که پس از خوردن، دنبال گناه و وسوسههاى شیطان و فساد نروند؛ «یا أَیُّهَا
النَّاسُ کُلُوا ... وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ» «بقره/168»
ولى از اهل ایمان این توقّع است که پس از خوردن، به دنبال عمل صالح و
شکرگزارى باشند. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا ... وَ اشْکُرُوا» و
«یا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا ... وَ اعْمَلُوا صالِحاً» «مؤمنون/51»
+ خودسازى و زهد و تقوا، منافاتى با بهرهگیرى از طیّبات ندارد. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ»
+ در مکتب اسلام، مادّیات مقدّمه معنویات است. «کُلُوا، وَ اشْکُرُوا، تَعْبُدُونَ»
+ اسلام در تغذیه، به بهداشت توجّه دارد. «طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ»
+ قبل از تأمین زندگى مردم و محبّت به آنان، توقّعى نداشته باشید. «کُلُوا ... وَ اشْکُرُوا»
+
شکر، نشانه خداپرستى و توحید ناب است. اگر انسان رزق را نتیجه فکر
اقتصادى، تلاش، مدیریّت، سرمایه و اعتبارات خود بداند، براى خداوند سهمى
قایل نخواهد بود تا او را شکر کند. «وَ اشْکُرُوا لِلَّهِ إِنْ کُنْتُمْ
إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ»
+ شکر، نمونه روشن عبادت است. «وَ اشْکُرُوا لِلَّهِ ... تَعْبُدُونَ»
+ شکر خداوند، واجب است. «کُلُوا ... وَ اشْکُرُوا لِلَّهِ»
+ خداپرست، آنچه را خدا حلال شمرده، از پیش خود حرام نمىکند. «کُلُوا ... إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ»