ختم قرآن 225
سلام علیکم
صبح همگی پر از آرامش قلبی :)
" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
فِی
الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ ۗ وَ یَسْأَلُونَکَ عَنِ الْیَتَامَىٰ ۖ قُلْ
إِصْلَاحٌ لَهُمْ خَیْرٌ ۖ وَ إِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ ۚ وَ
اللَّهُ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ ۚ وَ لَوْ شَاءَ اللَّهُ
لَأَعْنَتَکُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (220) "
"
(ای مومنین درباره اسرا) دنیا و اخرت (فکر و اندیشه کنید تا حقیقت احکام
الهی و معارف اسلامی برای شما روشن شود و با درک صحیح و آگاهانه، قوانین
الهی را انجام دهید).
(ای پیامبر) درباره
یتیمان (و چگونگی اصلاح امور آنان و رسیدگی به مسائل مالی آن‌ها) از تو
سوال می‌کنند (در جوابشان) بگو: اصلاح کار یتیمان (و رسیدگی به مشکلات
آن‌ها) برایتان بهتر است (بنابراین مسئولیت سرپرستی یتیمان را بپذیرید و
میتوانید با هم زندگی مشترک و برادرانه داشته باشید زیرا آن‌ها برادران
دینی شما هستند و اگر مطمئن هستید که در صورت مخلوط کردن اموال یتیمان
بااموال خودتان فساد مالی پیدا نمی‌شود، میتوانید با هدف اصلاح، زندگیتان
را مخلوط کنید البته) خداوند فسادگر و اصلاح‌گر را می‌شناسد. (بدانید که
رسیدگی به حال یتیمان از وظایف شماست و خداوند به طور آسان و به این شکل
می‌خواهد به آن‌ها رسیدگی کنید و الا) خداوند اگر می‌خواست، می‌توانست در
این مورد بر شما سخت‌گیری نماید ولی او حکیم است و (از روی مصلحت و حکمت
وظایف شما را تعیین می‌کند و بر این کار) تواناست. (220) "
---------------
قسمتی از تفسیر این ایه در تفسیر نور:
+ در تفاسیر آمده است: وقتى آیه دهم سوره نساء نازل شد، که خوردن مال یتیم، خوردن آتش است، افرادى که در منزل یتیمى داشتند به اضطراب افتادند. برخى یتیمان را از خانه بیرون کردند و بعضى ظرف و غذاى یتیم را جدا نمودند به طورى که براى یتیم و صاحب‌خانه مشکلاتى بوجود آمد. آنان به حضور پیامبر(صلى الله علیه و آله و سلم) رسیده و از رفتار با یتیمان سؤال نمودند، پیامبر جواب داد: اصلاح امور یتیمان، از رها کردن آن‌ها بهتر است، نباید به خاطر آمیخته شدن اموال آنان با اموال خودتان، ایتام را رها کرده و از مسئولیّت اداره آن‌ها شانه خالى کنید، آنان برادران دینى شما هستند و مخلوط شدن اموال آنان با زندگى شما، در صورتى که هدف، حیف و میل اموال آن‌ها نباشد مانعى ندارد و بدانید خداوند مفسد را از مصلح باز مى‌شناسد.
+ دنیا و آخرت را سطحى ننگرید و در آن فکر کنید. «تَتَفَکَّرُونَ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ»
+ رها کردن کار یتیمان، مصلحت نیست، بلکه به نیّت خیر و با چشم برادرى معاشرت نمودن با آنان مصلحت است. «قُلْ إِصْلاحٌ لَهُمْ خَیْرٌ»
+ هرگونه اصلاح در وضعیّت یتیمان، ارزش است. کلمه «اصلاح» به صورت مطلق آمده تا شامل همه اصلاحات اعمّ از اصلاح مالى، علمى، عملى، تربیتى و دینى بشود. «إِصْلاحٌ لَهُمْ خَیْرٌ»
+ یتیمان، نه برده و نه فرزند ما هستند، بلکه برادر کوچک ما و جزء خود ما هستند. «فَإِخْوانُکُمْ»
+ نه افراط و نه تفریط، نه به نام اصلاح، اموال ایتام را بخورید و نه از ترس فساد، آنان را رها کنید که خداوند مصلح و مفسد را مى‌شناسد. «وَ اللَّهُ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ»
+ اگر بدانیم خداوند افکار و نیات ما را مى‌داند، فساد و خلاف نمى‌کنیم. «وَ اللَّهُ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ»
+ تکلیفِ فوق طاقت در اسلام نیست. «لَوْ شاءَ اللَّهُ لَأَعْنَتَکُمْ»
+ آسان‌گیرى دستورات، کارى حکیمانه است. «لَوْ شاءَ اللَّهُ لَأَعْنَتَکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ»
