ختم قرآن 220
سلام علیکم
صبح همگی پر از نور و زیبایی :)
" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
یَسْأَلُونَکَ
مَاذَا یُنْفِقُونَ ۖ قُلْ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَیْرٍ
فَلِلْوَالِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبِینَ وَ الْیَتَامَىٰ وَ الْمَسَاکِینِ وَ
ابْنِ السَّبِیلِ ۗ وَ مَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ
عَلِیمٌ (215) "
" (ای پیامبر) از
تو می‌پرسند که چه چیز انفاق کنند (در جواب آن‌ها) بگو: هر آنچه انفاق
می‌کنند باید (اولا از لحاظ کیفیت) چیز خوبی باشد (مفید حال مردم باشد،
ثانیا از لحاظ اولویت به ترتیب) برای پدر و مادر (و پدربزرگ‌ها و
مادربزرگ‌ها) و سپس بستگان نزدیک و بعد یتیمان و نیازمندانِ فقیر و در
راه‌ماندگان باشد و بدانید هر کار خیری انجام دهید خداوند به آن (انفاق‌ها)
آگاه است. (215) "
--------------
قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:
+ در این آیه دو بار کلمه «خیر» بکار رفته است: یکى انفاق خیر؛ «أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَیْرٍ» ودیگرى کار خیر؛ «تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ» تا بگوید افراد بى‌پول نیز مى‌توانند با عمل و کار خود، به خیر برسند.
+ در انفاق، رعایت اهمّ و مهمّ، اطلاع کامل و موازین عاطفى مورد نظر است.
+ انفاق پنج گونه است: «تفسیر مواهب‌الرّحمن، ج 3، ص 264»
1. انفاق واجب. مانند زکات، خمس، کفّارات، فدیه ونفقه زندگى که برعهده مرد است.
2. انفاق مستحبّ. مانند کمک به مستمندان، یتیمان و هدیه به دوستان.
3. انفاق حرام. مانند انفاق با مال غصبى یا در راه گناه.
4. انفاق مکروه. مانند انفاق به دیگران با وجود مستحقّ در خویشان، که ثوابش کمتر است.
5. انفاق مباح. مانند انفاق به دیگران براى توسعه زندگى. زیرا انفاق براى رفع فقر، واجب یا مستحبّ است.
+ نوع انفاق و مورد و راه آن را باید از مکتب وحى آموخت. «یسئلونک»
+ سؤال مردم، زمینه نزول پاسخ از طرف خداوند است. «یَسْئَلُونَکَ ... قُلْ»
+ انفاق، شامل کارهاى کوچک و بزرگ مى‌شود. «من خیر»
+ مال و دارایى دنیا، در دست افراد با ایمان، مایه خیر است. «من خیر»
+ انفاق باید از چیزهاى خوب و مرغوب باشد. «من خیر»
+ انفاق، تنها در امور مالى نیست، هر نفع و بهره‌اى را در برمى‌گیرد. «من خیر»
+ بهترین مورد انفاق، والدین و بستگان هستند. «فَلِلْوالِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبِینَ ...»
+ انفاق به خویشان، مایه استحکام پیوندهاى خانوادگى، و انفاق به دیگران، سبب جبران کمبودهاى مالى و عاطفى نیازمندان و برطرف نمودن اختلاف طبقاتى است. «فَلِلْوالِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبِینَ وَ الْیَتامى وَ الْمَساکِینِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ»
+ حکیم کسى است که در پاسخ، به چیزى اشاره کند که سؤال کننده از آن غافل است. در آیه از جنس انفاق سؤال شد، خداوند مورد را معیّن نمود. «ما ذا یُنْفِقُونَ ... فَلِلْوالِدَیْنِ ...»
+ اسلام، به طبقه محروم توجّه خاصّى دارد. «الْمَساکِینِ»
+ عمل صالح، هرگز ضایع نمى‌شود. خواه آشکار صورت گیرد یا مخفیانه، کم باشد یا زیاد. «فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ»
+ ایمان به آگاهى خداوند از عمل ما، بهترین تشویق است. «فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ»
