ختم قرآن 193
سلام علیکم
صبح همگی پر از عطر نرگس و یاس :)
" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَ
لَا تَأْکُلُوا أَمْوَالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْبَاطِلِ وَ تُدْلُوا بِهَا
إِلَى الْحُکَّامِ لِتَأْکُلُوا فَرِیقًا مِنْ أَمْوَالِ النَّاسِ
بِالْإِثْمِ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (188) "
"
اموال یکدیگر را به ناحق نخورید و با دادن رشوه به قاضی، مال مردم را از
راه گناه نخورید درحالی که شما می‌دانید (این کار حرام است). (188) "
--------------
قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:
+ مراد از «أَمْوالِ النَّاسِ» هم اموال عمومى است و هم اموال خصوصى. علاوه بر آنکه رشوه براى گرفتن حقوق غیرمالىِ مردم نیز ممنوع است.
+ رشوه، یکى از گناهان بزرگى است که مفاسد اجتماعى متعدّدى را به دنبال دارد، از جمله:
- حذف عدالت، یأس و ناامیدى ضعفا، جرأت و جسارت اقویا، فساد و تباهى حاکم و قاضى، از بین رفتن اعتماد عمومى.
+ با توجّه به این آثار و عوارض منفى، در روایات شدیداً از این عمل انتقاد شده است؛
- امام صادق(علیه السلام) رشوه را در حد کفر به خدا مى‌داند.
- رسول اکرم(صلى الله علیه و آله و سلم) رشوه دهنده و گیرنده و واسطه را لعنت کرد و فرمود: بوى بهشت به صاحب رشوه نمى‌رسد. «بحار، ج 104، ص 274»
- در حدیث دیگر مى‌خوانیم: هر حاکمى که نسبت به گرفتارى‌هاى مردم بى‌تفاوت باشد، خداوند لطفش را نسبت به او مى‌پوشاند و اگر هدیه قبول کند تا کار مردم را انجام دهد، در زنجیر است و اگر رشوه بگیرد، مشرک مى‌باشد. «وسائل، ج 12، ص 63»
- حضرت على(علیه السلام) رشوه گیرنده را از حقّ ولایت محروم مى‌داند. «نهج‌البلاغه، خطبه 131» همچنین فرمودند: هیچ گروهى گرفتار رشوه نشدند، مگر آنکه گرفتار ترس و اضطراب و نگرانى شدند! «نهج‌الفصاحه، ح 2693»
+ مالکیّت باید از راه صحیح باشد. مانند: حیازت، تجارت، زراعت، صنعت، ارث، هدیه، امثال آن، ولى تصرف از طریق باطل و رشوه ایجاد مالکیّت نمى‌کند. «لا تَأْکُلُوا اموال الناس بِالْباطِلِ»
+ جامعه در حکم یک پیکر واحد است. «بَیْنَکُمْ، أَمْوالَکُمْ»
+ رشوه، حرام است و انسان حقّ ندارد براى تصاحب اموال مردم رشوه دهد. «تُدْلُوا بِها إِلَى الْحُکَّامِ لِتَأْکُلُوا فَرِیقاً مِنْ أَمْوالِ النَّاسِ»
+ اسلام، مردم را مالک اموالشان مى‌داند. «أَمْوالِ النَّاسِ»
+ لغزش‌هاى آگاهانه خطرناک است. «وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ»
