ختم قرآن 190
سلام علیکم
صبح همگی بخیر و پر برکت :)
" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
شَهْرُ
رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَ
بَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَىٰ وَ الْفُرْقَانِ ۚ فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ
الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ ۖ وَ مَنْ کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ
فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ ۗ یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لَا
یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُکْمِلُوا الْعِدَّةَ وَ لِتُکَبِّرُوا
اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (185) "
" ماه (مبارک) رمضان ماهی است که «قرآن» در آن ماه نازل شده است.
«کتاب قرآن» راهنما و هدایت‌کننده مردم است و دارای دلایل روشن برای هدایت بوده و (وسیله) تشخیص حق از باطل است.
هرکس
(هلال) ماه رمضان را مشاهده کرد (و در وطن خود بود) باید روزه بگیرد و
هرکس (در ماه مبارک رمضان) مریض یا مسافر باشد (و نتواند روزه بگیرد) به
جای آن، در روزهای دیگری (غیر از ماه رمضان، باید قضای آن روزه‌ها را
بگیرد).
خداوند برای شما آسانی را می‌خواهد و
هرگز برای شما سختی نمی‌خواهد و (خداوند می‌خواهد با گرفتن قضای روزه، سی
روز ماه رمضان را) کامل کنید (بنابراین وظیفه شما بندگان این است که) به
خاطر هدایت‌هایی که خداوند نموده، باید خداوند را بزرگ بدارید و نسبت به او
شکرگزار باشید. (185) "
--------------
قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:
+ «رمضان» از ماده «رَمض» به معناى سوزاندن است. البتّه سوزاندنى که دود و خاکستر به همراه نداشته باشد. وجه تسمیه این ماه از آن روست که در ماه رمضان، گناهان انسان سوزانده مى‌شود.
+ اسلام دین آسان و بناى آن بر سهولت و عدم سخت‌گیرى است. هر کس مریض یا مسافر بود روزه نگیرد و قضاى آن را انجام دهد. اگر وضو گرفتن مشکل است، تیمّم را جایگزین مى‌کند. اگر ایستادن در نماز مشکل است، اجازه نشسته نماز خواندن را مى‌دهد. که این قانون به نام «قاعده لاحرج» در فقه مشهور است.
+ در رمضان، مؤمنان با کارت «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ» به میهمانى خداوند دعوت شده‌اند، و این میهمانى ویژگى‌هایى دارد:
1- میزبان، خداوند است و میهمانان را شخصاً دعوت کرده است.
2- وسیله پذیرایى، شب قدر، نزول قرآن، فرود آمدن فرشتگان، استجابت دعا، لطافت روح، و دورى از دوزخ است.
3- زمان پذیرایى، ماه رمضان است که به گفته روایات، اوّل آن رحمت، وسط آن مغفرت و آخر آن پاداش است.
4- چگونگى پذیرایى، شب قدر به گونه‌اى است که در آن نیاز یک سال میهمانان تأمین مى‌شود و زمین با نزول فرشتگان در شب قدر مزیّن مى‌گردد.
5- غذاى این ماه، غذاى روح است که براى رشد معنوى لازم است، نه غذاى جسم. لطف غذاى این مهمانى، آیات قرآن است که تلاوت یک آیه آن در ماه رمضان همچون تلاوت تمام قرآن در ماه‌هاى دیگر است.
+ آداب مهمانى
+ شرط حضور در این مهمانى، فقط تحمّل گرسنگى نیست. در حدیث آمده است: آن کس که از اطاعت رهبران آسمانى، سرباز زند و یا در مسائل خانوادگى و شخصى با همسر خود بدرفتار و نامهربان باشد و یا از تأمین خواسته‌هاى مشروع او خوددارى کند و یا والدین از او ناراضى باشند، روزه او قبول نیست و شرایط این ضیافت را به جاى نیاورده است.
+ روزه گرچه فوائد و منافع طبّى از قبیل دفع و برطرف شدن مواد زاید بدن در اثر گرسنگى را دارد، امّا سحرخیزى و لطافت روح و استجابت دعا در ماه رمضان چیز دیگرى است و محروم واقعى کسى است که از این همه خیر و برکت محروم باشد.
+ ارزش رمضان، به نزول قرآن است. ارزش انسان‌ها نیز مى‌تواند به مقدارى باشد که قرآن در آنها نفوذ کرده باشد. «الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ»
+ وجوب روزه، بعد از یقین به حلول ماه رمضان است. «فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ»
+ قضاى روزه بر مریض و مسافر واجب است. «فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ»
+ روزه قضا، مشروط به زمان خاصّى نیست. «أَیَّامٍ أُخَرَ»
+ احکام خداوند بر اساس آسانى و مطابق طاقت انسان است. «یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ»
+ عسر و حرج، واجبات را از دوش انسان برمى‌دارد. «لا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ»
+ روزه قضا باید به تعداد روزهایى باشد که عذر داشته است. «لِتُکْمِلُوا الْعِدَّةَ»
+ هدایت و توفیق انجام عبادات، از طرف خداست. تکبیر، نشان بزرگداشت خدا و عدم توجّه به خود و دیگران است. «لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلى ما هَداکُمْ»
+ روزه، زمینه‌ساز هدایت انسان و سپاسگزارى اوست. «لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلى ما هَداکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ»
