ختم قرآن 189
سلام علیکم
صبح همگی پر از انرژی مثبت و حس زندگی :)
" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
أَیَّامًا
مَعْدُودَاتٍ ۚ فَمَنْ کَانَ مِنْکُمْ مَرِیضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ
فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ ۚ وَ عَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ
فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ ۖ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَهُ
ۚ وَ أَنْ تَصُومُوا خَیْرٌ لَکُمْ ۖ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (184) "
"
(روزه گرفتن در) روزهای معین و محدود (برای شما مقرر شده است) و هرکس از
شما (در ماه رمضان) مریض یا مسافر باشد به تعداد آن (روزها، باید) روزهای
دیگری را (بعد از ماه رمضان روزه بگیرد) و همچنین برای کسانی که روزه گرفتن
برای‌شان طاقت‌فرسا است عوض آن باید مسکین را طعام بدهند و هرکس کار خیری
را (از روی اطاعت الهی) انجام دهد برای او بهتر است اگر بدانید. (184) "
--------------
قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:
+ تسلیم فرمان خدا بودن، ارزش است. اگر دستور روزه گرفتن داد، باید روزه گرفت و اگر حکم به افطار کرد، باید روزه را شکست.
+
در مجمع‌البیان آمده است: گروهى از اصحاب پیامبر حتّى در حال سفر روزه
گرفته و مایل نبودند که روزه خود را بشکنند. رسول اکرم(صلى الله علیه و آله
و سلم) آنان را گناهکار خواندند.
+ به هر حال اگر مسافر یا مریضى روزه گرفت، روزه‌اش باطل و باید قضاى آن‌را به جا آورد. «تفسیر نورالثقلین، ج 1، ص 164»
+ امام صادق(علیه السلام) فرمودند: حتّى اگر مادرى نسبت به شیر کودک یا جنین نگرانى داشت، باید روزه خود را افطار نماید و این نشانه رأفت خداوند است. «تفسیر برهان، ج 1، ص 182»
+ اسلام براى هر فرد در هر شرایطى، قانون مناسب دارد. در این آیه، حکم مسافران، بیماران و سالمندان بیان شده است. «فَمَنْ کانَ مِنْکُمْ مَرِیضاً أَوْ عَلى سَفَرٍ»
+ شرایط نباید فلسفه کلّى حکم و آثار و منافع آن‌را تماماً از بین ببرد. اگر انسان مریض یا مسافر در شرایطى نمى‌تواند روزه بگیرد، باید در ایام دیگرى قضا کند تا از منافع روزه برخوردار شود. «فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ»
+ قصد سفر، به تنهایى مانع روزه نیست، در سفر بودن لازم است. «عَلى سَفَرٍ»
+ قضاى روزه، زمان خاصّى ندارد. «فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ»
+ توانایى، شرط تکلیف است. «عَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ»
+ تغذیه فقرا، در متن احکام جاسازى شده است. «طَعامُ مِسْکِینٍ»
+ عباداتى سبب رشد و قرب بیشتر است که با علاقه و رغبت باشد. «فَمَنْ تَطَوَّعَ»
+ دستورات الهى بگونه‌اى است که حداقل را بر همه واجب کرده است و بیش از آن را به اختیار انسان مى‌گذارد. در این آیه سیر کردن یک گرسنه واجب، ولى بیش از آن به عنوان عمل مستحبّى در اختیار خود انسان است. «فَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْراً فَهُوَ خَیْرٌ لَهُ»
+ انجام دستورات خداوند، آثار خوبى دارد که به خود انسان باز مى‌گردد نه خدا. «أَنْ تَصُومُوا خَیْرٌ لَکُمْ»
