ختم قرآن 130
سلام علیکم
روز همگی پر از روزی پاک و طیب و شادی دل
" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَ
إِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْنًا وَ اتَّخِذُوا
مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّى ۖ وَ عَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَ
إِسْمَاعِیلَ أَنْ طَهِّرَا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَ الْعَاکِفِینَ وَ
الرُّکَّعِ السُّجُودِ (125) "
"
(خداوند فرمود:) ما خانه (کعبه) را برای مردم، مرکز اجتماع و جای امنی قرار
دادیم (پس حجاج، بعد از طواف خانه خدا) در مقام ابراهیم، نماز بخوانند.
(و
به خاطر اهمیت و عظمت خانه خدا) به ابراهیم و اسماعیل دستور دادیم که خانه
مرا برای (زائرانی که) طواف کنندگان و اعتکاف کنندگان و رکوع کنندگان و
سجود کنندگان (هستند) پاکیزه نمایید. (125) "
--------------
قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:
+ مراد از «عهد» در این آیه دستور الهى است. «عهدنا» یعنى دستور دادیم.
+ خداوند جسم نیست تا نیازمند خانه باشد. کلمه «بیتى» در این آیه همانند «شهر الله» درباره ماه رمضان است که به منظور کرامت بخشیدن به مکان یا زمانى خاصّ، خداوند آن را به خود منسوب مىکند. و در عظمت کعبه همین بس که گاهى مىفرماید: «بَیْتِیَ» خانه من. گاهى مىفرماید: «رَبَّ هذَا الْبَیْتِ» خداى این خانه.
+ شخصیّت حضرت ابراهیم، شخصیّتى جهانى است. در آیه قبل، ابراهیم را امام براى همه مردم قرار داد و در این آیه کعبه را میعادگاه همه مردم قرار داده است. «جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ»
+ جامعه نیازمند امام و امنیّت است. در آیه قبل فرمود: «إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً» و در این آیه مىفرماید: «وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً»
+ کسى که در راه خداوند حاضر شود خود و همسر و فرزندش را تسلیم نماید، باید تمام سرها در جاى پاى او براى خداوند به خاک برسد. «مصلّى» «1»
+ چون خانه از خداست؛ «بَیْتِیَ» خادم آن نیز باید از اولیاى او باشد. «طَهِّرا بَیْتِیَ»
+ زائران بیتاللّه را همین کرامت بس که ابراهیم و اسماعیل، مسئول طهارت و پاکى آن بیت براى آنها بودهاند. «طَهِّرا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ ...»
+ عبادت با طهارت، پیوند دارد. «طَهِّرا ... وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ»
+ عبادت و نماز به قدرى مهم است که حتّى ابراهیم و اسماعیل براى انجام مراسم آن مأمور پاکسازى مىشوند. «طَهِّرا بَیْتِیَ ... الرُّکَّعِ السُّجُودِ»
+ مسجدِ مسلمانان باید پاکیزه و رغبتانگیز باشد. «طَهِّرا ... الرُّکَّعِ السُّجُودِ»