ختم قرآن 125

سلام علیکم

ان شاء الله امروز همگی پربار تر از دیروز

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَ لَنْ تَرْضَىٰ عَنْکَ الْیَهُودُ وَ لَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِی جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لَا نَصِیرٍ (120) "

" (پیامبر اسلام، یهود و  نصاری را به اسلام دعوت می کرد و می خواست با مذاکرات، رضایت آنها را جلب کند از این رو خداوند خطاب به پیامبر اسلام ^{(صلی الله علیه و آله و سلم)} می فرماید:) هرگز یهود و نصاری (با آن روحیه لجاجت و عناد و افکار باطل) از تو زاضی نخواهند شد مگر اینکه تو کاملا تسلیم دین (تحریف شده) آنها شوی (و آیین و افکار باطل آنها را صددرصد بپذیری، زیرا یهود و نصاری به کمتر از این راضی نمی شوند پس به آنها) بگو: هدایت واقعی همان هدایت الهی است (که با قرآن و اسلام محقق می شود و هیچگونه هدایتی در دین تحریف شده شما وجود ندارد.)

(ای پیروان محمد ^{(صلی الله علیه و آله و سلم)} بدانید که) اگر پیرو خواسته های (نامشروع) دشمنان دین باشید (و بخواهید با آنها سازش کنید) در صورتی که شما از عناد و لجاجت ها و توطئه های آنها آگاهی دارید، مطمئن باشید در این صورت دیگر از تحت ولایت و حمایت خداوند خارج می شوید و دیگر هیچگونه کمک و نصرتی از سوی خداوند به شما نخواهد رسید. (120) "

--------------

تفسیر این آیه در تفسیر نور:

+ بعد از تغییر قبله، ناراحتى یهود از مسلمانان بیشتر شد و احیاناً بعضى از مسلمان‌ها نیز تمایل داشتند قبله همان بیت‌المقدّس باشد تا بتوانند با یهود در الفت و دوستى زندگى کنند، غافل از اینکه رضایت اهل کتاب با حفظ آن حاصل نمى‌شد و انتظار آنان، پیروى از تمام آیین آنها و نه فقط قبله آنان بود.

+ این آیه در عین اینکه خطاب به پیامبر اسلام ^{(صلى الله علیه و آله و سلم)} است، خطاب به همه مسلمانان در طول تاریخ نیز هست که هرگز یهود و نصارى از شما راضى نخواهند شد، مگر آنکه تسلیم بى‌چون و چراى آنان شوید و از اصول و ارزشهاى الهى کناره بگیرید. ولى شما باید با قاطعیّت دست رد به سینه‌ آنها بزنید و بدانید تنها راه سعادت، راه وحى است نه پیروى از تمایلات این و آن.

+ دشمن، به کم راضى نیست. فقط با سقوط کامل و محو مکتب و متلاشى شدن اهداف شما راضى مى‌شود. «لَنْ تَرْضى‌ عَنْکَ ...»

+ اگر مسلمانان مشاهده کردند که کفّار از دین آنان راضى هستند، باید در دیندارى خود تردید نمایند. دیندارى کافرپسند، همان کفر است. «لَنْ تَرْضى‌ ... حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ»

+ جز وحى و هدایت الهى، همه راه‌ها انحرافى است. «قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدى‌»

+ مسئولیّت عالم، بیشتر از جاهل است. «بَعْدَ الَّذِی جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ»

+ رابطه با اهل کتاب نباید به قیمت صرف نظر کردن از اصول باشد. جذب دیگران آرى، ولى عقب نشینى از اصول هرگز. «لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ ...»*

+ پیروى از تمایلات و هوسهاى مردم، منجر به قطع الطاف الهى مى‌شود. بنابراین یکى را باید برگزید: یا لطف خدا، یا هوسهاى مردم. «ما لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصِیرٍ»