روز-119-
سلام علیکم
صبح همگی پر از نور و حس زندگی :)
" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَمَنْ
أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ
وَسَعَىٰ فِی خَرَابِهَا ۚ أُولَٰئِکَ مَا کَانَ لَهُمْ أَنْ یَدْخُلُوهَا
إِلَّا خَائِفِینَ ۚ لَهُمْ فِی الدُّنْیَا خِزْیٌ وَلَهُمْ فِی الْآخِرَةِ
عَذَابٌ عَظِیمٌ (114) "
"
(مساجد، محل آموزش احکام و معارف دین و مرکز فعالیت های مذهبی و نیز مکانی
برای یادکردن خداوند است ولی کافران و دشمنان دین همیشه سعی دارند کارهای
مذهبی و دینی در مساجد کمرنگ و یا تعطیل شود، قرآن کریم نیز این عمل را،
ظالمانه ترین عمل و چنین اشخاص را ستمکارترین افراد معرفی می نماید چرا که
با جلوگیری از فعالیت های مذهبی و دینی در مساجد درواقع معارف دینی و
برنامه های انسان سازی و تربیت بشر، از بین می رود و در جامعه و محیط
زندگی، آلودگی و فساد و ناامنی ایجاد می شود که این موارد، ظلم به جامعه
بشری است بنابراین خداوند در توبیخ این افراد می فرماید:) چه کسی ستمکارتر
است از آنکه نگذارد نام خداوند در مساجد یاد شود و در ویرانی مساجد تلاش
کند، مسلمانان باید (با حضور فعال در مساجد،) نگذارند آنها وارد مساجد شوند
(و بر امور مسلمانان مسلط شوند) آنها باید با ترس و هراس در اینگونه مراکز
دینی و مساجد الهی وارد شوند.
(نتیجه اعمال
ظالمانه و مبارزات ضدمذهبی کافران این است که) برای آنها در دنیا رسوایی و
خواری و در آخرت عذابی برگ خواهد بود. (114) "
--------------
قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:
+ امروز از یک سو شاهد تخریب مساجد باقیمانده از صدر اسلام در کنار قبور ائمه بقیع (علیهم السلام) به بهانه مبارزه با شرک هستیم و از طرف دیگر ویرانى مساجد تاریخى، همانند مسجد بابرى در هند که نشانگر قدمت مسلمانان در شبه قارّه هند است، به چشم مى‌بینیم. اینها همه حکایت از روحیّه کفرآلود طاغوت‌ها و جاهلانى دارد که از یاد و نام خداوند که در مراکز توحید طنین انداز مى‌شود، وحشت دارند.
+ گاهى ظلم فرهنگى، بزرگترین ظلم‌هاست. «وَ مَنْ أَظْلَمُ» (در قرآن «اظلم»، به افترا بر خدا و بستن و تعطیل‌کردن خانه خدا گفته شده که هر دو جنبه فرهنگى دارد.)
+ خرابى مسجد تنها با بیل و کلنگ نیست، بلکه هر برنامه‌اى که از رونق مسجد بکاهد، تلاش در خرابى آن است. «مَنَعَ مَساجِدَ اللَّهِ»
+ مساجدى مورد قبول هستند که در آنها یاد خدا زنده شود. مطالب خداپسند و احکام خدا بازگو شود. «یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ»
+ دشمن از در و دیوار مسجد نمى‌ترسد، ترس او از زنده شدن نام خدا و بیدارى مسلمانان است. «أَنْ یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ»
+ مساجد سنگر مبارزه‌اند، لذا دشمن سعى در خرابى آنها دارد. «سَعى فِی خَرابِها»
+ مسجد باید پررونق و پرمحتوا و همانند سنگر فرماندهى نظامى باشد. همچنان که جاسوس از رخنه به مراکز نظامى در وحشت و اضطراب است، باید مخالفان و دشمنان نیز از نفوذ و ورود به مساجد، در ترس ونگرانى باشند. «ما کانَ لَهُمْ أَنْ یَدْخُلُوها إِلَّا خائِفِینَ»
+ کسانى که با مقدّسات دینى به مبارزه برمى‌خیزند، علاوه بر قهرالهى در قیامت، گرفتار ذلّت و خوارى دنیا نیز مى‌شوند. «سَعى فِی خَرابِها ... لَهُمْ فِی الدُّنْیا خِزْیٌ»
(اگر سعى در خرابى ساختمانى که یادآور خداست، ذلّت دنیوى و عذاب اخروى دارد، پس کسانى که با شایعه و تهمت و تحقیر، قداست مردانى را شکستند که در جامعه یادآور خدا هستند، قطعاً در همین دنیا گرفتار ذلّت و نکبت خواهند شد.)
