ختم قرآن 188

سلام علیکم

صبح همگی پر از نور و زیبایی :)

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ (183) "

" ای مومنین (فرمان) روزه گرفتن بر شما نوشته شده است همان‌گونه که بر (ملت‌های) قبل از شما نوشته شده بود، (فایده این دستور الهی این است که) شاید شما (با اطاعت از این فرمان الهی) به مقام تقوا برسید. (183) "

--------------

قسمتی از تفسیر این آیه در تفسیر نور:

+ تقوا، به معناى خویشتن دارى از گناه است. بیشتر گناهان، از دو ریشه غضب و شهوت سرچشمه مى‌گیرند و روزه، جلوى تندى‌هاى این دو غریزه را مى‌گیرد و لذا سبب کاهش فساد و افزایش تقواست. «کافى، ج 2، ص 18»

+ آثار و برکات روزه‌

+ تقوا و خداترسى، در ظاهر و باطن، مهم‌ترین اثر روزه است. روزه، یگانه عبادت مخفى است. نماز، حج، جهاد، زکات و خمس را مردم مى‌بینند، امّا روزه دیدنى نیست. روزه، اراده انسان را تقویت مى‌کند. روزه، باعث تقویت عاطفه است. کسى که یک ماه مزه‌ گرسنگى را چشید، درد آشنا مى‌شود و رنج گرسنگان را احساس و درک مى‌کند. روزه‌ مردمان عادّى، همان خوددارى از نان و آب و همسر است، امّا در روزه خواص علاوه بر اجتناب از مفطرات، اجتناب از گناهان نیز لازم است، و روزه‌ خاصّ‌الخاص علاوه بر اجتناب از مفطرات و پرهیز از گناهان، خالى بودن دل از غیر خداست. «تفسیر روح‌البیان» روزه، انسان را شبیه فرشتگان مى‌کند، فرشتگانى که از خوردن و آشامیدن و شهوت دورند. «صاحب جواهر، نقل از آیةاللَّه جوادى»

+ اهمیّت روزه به قدرى است که در روایات پاداش بسیارى از عبادات را همچون پاداش روزه دانسته‌اند. «کافى، ج 2، ص 100» هرچند که روزه بر امّت‌هاى پیشین نیز واجب بوده، ولى روزه‌ ماه رمضان، مخصوص انبیا بوده است و در امّت اسلامى، روزه رمضان بر همه واجب شده است. «تفسیر نورالثقلین»

+ رسول‌خدا^{(صلى الله علیه و آله و سلم)} که فرمود: براى هر چیز زکاتى است و زکات بدن‌ها، روزه است. «بحار، ج 69، ص 380»

+ خطابِ زیبا، گامى براى تأثیر گذارى پیام است. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا»

+ در حدیثى از تفسیر مجمع‌البیان مى‌خوانیم: لذّت خطاب‌ «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» سختى روزه را آسان مى‌کند. اگر والدین بخواهند که فرزندشان به سخنان‌شان گوش دهند، باید آنان را زیبا صدا زنند.

+ از شیوه‌هاى تبلیغ آن است که دستورات مشکل، آسان جلوه داده شود. این آیه مى‌فرماید: فرمان روزه مختص شما مسلمانان نیست، در امّت‌هاى پیشین نیز این قانون بوده است. و عمل به دستورى که براى همه امّت‌ها بوده، آسان‌تر از دستورى است که تنها براى یک گروه باشد. «کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ»

+ قرآن، فلسفه بعضى احکام همچون روزه را بیان داشته است. زیرا اگر مردم نتیجه‌ کارى را بدانند، در انجام آن نشاط بیشترى از خود نشان مى‌دهند. «لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»